Soms maak je een beeld van iemand, iemand die je niet kent maar die je wel regelmatig ziet.
Je stelt je voor hoe die persoon is, je maakt er een wereld omheen waarin die persoon leeft zonder enige input te krijgen op welke manier ook.
Dat is een uitdaging en uiteraard onmogelijk wat werkelijkheid betreft want zoiets kun je niet inschatten, of je moet al heel goed gokken.
Soms kun je bepaalde trekjes wel eruit halen, eigenschappen van iemand die duidelijk zichtbaar zijn of voor jezelf heel herkenbaar in gedrag.
Maar toch blijf je je afvragen of je er dicht bij zit, of dat je de plank volledig mis slaat.
Want wat als die persoon ook maskers draagt ?
Achter die glimlach en vriendelijkheid iets schuil gaat, wat voor niemand anders zichtbaar is?
Er schuilt immers achter iedereen wel iets wat niet op het eerste gezicht te zien is.

Soms zie je zo iemand en daar blijf je dan over na denken.
Is die persoon echt zoals ik denk dat die is ?
9 van de 10 keer, knipper je dan met de ogen en ga je verder met waar je mee bezig was.
De gedachte aan die persoon is net zo snel weer weg, als dat hij er was.

Maar soms.. kun je knipperen totdat je ooglid verkrampt, maar de interesse blijft.
Je kunt je hoofd weg draaien, maar in je hoofd blijf je denken.
Je kunt ergens anders over praten, maar de vragen blijven op het puntje van je tong liggen.
Als dat zo is, dan moet ik daar iets mee..
Ik weet niet wat, ik weet niet hoe en ik weet niet waarom..
Maar het gaat gewoonweg NIET uit mijn hoofd.

Als forceren niet werkt, dan moet je toeval zijn werk laten doen.

En wat denk je ???

Ze is echt zoals ik dacht dat ze was.

XmelX