Elke moeder kan dit beamen, wij mogen/kunnen niet ziek zijn !!
Kinderen hebben ons nodig, het huishouden heeft ons nodig, onze werkgever heeft ons nodig en in sommige gevallen hebben onze partners ons ook nodig.
Als alleenstaande moeder heb je niet echt niemand waar je op terug kunt vallen en laat ik nu ook iemand zijn die niemand anders gaat bellen om voor mijn kinderen te komen zorgen, want dat vind ik zo’n vreselijk gedoe.

Ik ben zelden ziek, maar dan ook echt heel zelden.
Verkouden ben ik misschien 1x in de 5 jaar, een griep heb ik misschien 2x in mijn leven gehad.
Het enige dat mij soms velt is een keelontsteking, maar dan ben ik in mijn ogen niet ziek, dan is slikken en praten gewoon wat moeilijker en doe ik gewoon wat ik normaal ook doe. Op die momenten zou ik een 06-lijn moeten hebben, want mijn stem is dan uitermate sexy 😀 (maar dat terzijde).
Deze week was het dan wel weer eens raak… goede genade, ik voelde mij toch een potje beroerd!

Ik denk dat ik woensdag mijn dieptepunt had bereikt.
Volledig onder de pijnstilling (combinatie van paracetamol en sanalgin)  ben ik gaan werken (ja.. deze dame is behoorlijk koppig) en om 12:45 uur moest ik Mike van school halen. De hele ochtend had ik al het gevoel dat de wereld ineens een stuk langzamer geworden was. Ervan overtuigd dat het niet kwam doordat ik ineens sneller ging (onmogelijk in mijn situatie), maar dat het echt wel door de medicatie kwam. Op maandag had ik al een aantal paracetamolletjes genomen (4), op dinsdag heb ik dat verdubbeld en woensdag begon ik de ochtend ook gewoon met 2 molletjes. Ik neem echt alleen bij noodzaak pijnstillers, laat het liever oplossen door rust en/of slaap, maar dit kreeg ik gewoon niet geregeld zonder dus ik moest wel.
Tijdens mijn rit naar Mike’s school was het bijna eng in de auto. Alles ging in slow motion, ineens verschenen er auto’s die ik 2 seconde eerder nog niet zag en toen ik opeens bijna een donkere meneer over mijn motorkap had liggen, bedacht ik mij dat ik misschien wel eens onder invloed kon zijn van de pijnstilling.
Ik heb geen idee hoe het is om high te zijn, maar zo zal het wel ongeveer voelen. (ooit eens 1x een joint gerookt en ik weet dat ik toen heel veel gelachen heb, maar het gevoel van high zijn kan ik mij niet meer herinneren)
Eenmaal de auto geparkeerd heb ik mijn gevoel even gedeeld met iemand op whatsapp, want hoe beangstigend het misschien ook voelde, ik voelde mij tegelijk ook erg lollig.. beetje dubbel.
Samen met Mike liep ik weer terug naar de auto en toen kwam een hele mooie donkere man (het is een compliment als ik een man mooi vind hahahahaha, die zie je namelijk niet vaak LoL) op mij af lopen die ook zijn zoontje kwam halen en hij lachte zijn prachtige witte tanden bloot naar mij en zei heel vriendelijk “Hallo” tegen mij. Uiteraard lachte ik breed terug, hopende dat hij niet zag hoe vreselijk stoned ik uit mijn ogen keek (misschien was dat de rede wel dat hij zo aardig was 😛 ) en ik was tegelijk ook blij dat ik eerder die man niet echt op mijn motorkap had liggen, want ik denk dat ik mij dan heel slecht had gevoeld.

Ik ben doorgegaan die dag, even naar de winkel, nog langs het kruidvat (heb extra goed opgelet met rijden!), daarna nog thee gedronken met mijn buurvrouw die boos werd en zei dat ik thuis moest blijven en om 4 uur nog een uur op de hockey training van Mike gestaan.
Eenmaal thuis heb ik gekookt en toen kreeg ik ook nog de zorgen van Kyra over mij heen die echt vond dat ik thuis moest blijven omdat ik al de hele week zo beroerd erbij liep.
En nadat ik weer mijn 8e paracetamol had genomen, wist ik dat ik maar op één manier echt beter zou worden.. door te slapen en rusten.
Hoofdpijn, keelpijn en koorts probeerde ik de hele week te onderdrukken met pijnstillers, maar helaas was het enige effect dat die medicatie op mij had, dat ik mij stoned voelde en het toch bar weinig deed tegen de klachten die ik had.

Soms kunnen moeders ook even niks anders dan uitzieken op de ouderwetse manier: in bed liggen, uitrusten en vooral slapen.

Maar dan wel pas als de kinderen verzorgd zijn 😉

XmelX