Na een aantal weken van drukte, spanningen, hectiek, heel veel gesprekken en onbegrip, zat ik er zondag volledig doorheen.
Alles werd teveel, ik leek wel een vreemde in mijn eigen huis. Mijn huis die vrijwel continue bezet werd door niet alleen mij en mijn kinderen, maar ook anderen.
Ik hou van mensen die langskomen, begrijp mij niet verkeerd, ik vind het altijd gezellig even samen een bakkie te doen en bij te kletsen.
Maar het was nu een aaneengesloten reeks van weken waarin er altijd wel iemand was en ik begon duidelijk op mijn tenen te lopen, ik was moe.. uitgeput en zocht gewoon naar wat rust.
Kyra had mij al een aantal keren gevraagd wat er was, maar ik schudde mijn hoofd en zei dat er niets was.
“Echt wel, ik zie het toch! Mam, als er iets is moet je het zeggen he ?”
“Ja schat, doe ik!”
Maar ook Kyra had haar momenten, van opstandigheid, echt pubergedrag, haantjesgedrag bijna als ze met vrienden was en en heel soms een grote mond of een houding die ik niet uit kan staan.
Dus zondag botste het een aantal keer.. heen en weer gingen wat opmerkingen die gewoon niet gemaakt moeten worden en in de avond, toen iedereen weg was, heb ik haar eens even piekfijn uitgelegd dat ik niet gediend ben van haar grote mond.
Met de emotie duidelijk op haar gezicht, zei ze mij heel eerlijk
“Mam, jij maakt ook echt rot opmerkingen, dus dan blijf ik die ook maken.
Ik weet ook dat ik dat niet moet doen, maar jij ook niet!
En ik heb je al een aantal keer gevraagd wat er aan de hand is, maar dan zeg je elke keer niks, terwijl ik overduidelijk zie dat er wél iets is! Praat dan ook gewoon tegen mij..”
Het praatte haar gedrag niet goed, maar ze had wel gelijk.
Ik verwacht van haar (zeker in deze tijd) dat ze met mij praat als er iets is, dat ze open is over de dingen die ze voelt omdat het momenteel gewoon heel veel is.
Maar zelf hou ik mijn mond, simpelweg omdat ik vind dat ik de rots moet zijn nu.
Ik ben de ouder, de persoon op wie ze terug kan vallen en op kan steunen nu.
Maar met de drukte van de laatste tijd, leek het wel alsof ik in een steeds kleiner hokje zat, met steeds minder bewegingsruimte en dan ga je als een gek om je heen slaan om meer ruimte te creëren.
En stom genoeg doe je dat altijd tegen de mensen die het dichtste bij je staan!
Het is nooit goed om je af te reageren op mensen om je heen, maar het lijkt wel mens-eigen om dat te doen.
Dus Maandag, toen we in de auto zaten met z´n tweeën, heb ik mijn verontschuldiging aangeboden aan haar. Heb ik haar uitgelegd dat ik gewoon moe ben, dat ik de drukte even teveel vond en dat er nog een aantal andere dingen spelen die mij bezig houden, waar ik niet uit kom en die veel energie van mijn opsnoepen.
“Het spijt mij ook Mam, ik gedraag mij ook echt stom soms. Dat wil ik niet, maar ik ben soms gewoon boos en dan reageer ik mij thuis af… sorry!”
Alleen maar begrip en respect naar elkaar toe, luisterend naar elkaar en aangeven dat we meer met elkaar moeten praten als er iets is wat er begint te broeien.
Ik ben zo trots op mijn 14 jarige puberdochter !!
Ze is eerlijk, zegt mij als ik onredelijk ben (durft dit gelukkig te doen), ze praat met mij over alles, legt haar volledige vertrouwen in mij en gedraagt zich echt niet als een 14 jarige snotneus!
Ze is wijs, ze heeft veel meegemaakt en voor haar kiezen gekregen en als ik zie hoe ze met alles is omgegaan en hoe ze tot nu toe geworden is, kan ik alleen maar trots zijn.
Zij redt het wel.. zij kan alles aan.. zij kan alles bereiken wat ze maar wilt en het zijn juist zo´n gesprekken die mij doen inzien, dat geluk en liefde heel dicht bij ons liggen!
Na het mentor gesprek op school, groeide mijn respect naar Kyra toe alleen maar.
Ze geeft haar fouten zelf aan, werkt daar ook aan en ziet waar ze nog meer kan doen om vooruit te gaan.
Wederom in de auto zei ik haar hoe trots ik op haar was, dat ze het goed doet en dat ik alle vertrouwen in haar heb.
“Ik ben zelf ook wel trots op mijzelf eigenlijk :)”
Dus tussen al die onzekerheden in, die je als tiener gewoon hebt, ziet ze zelf ook wel de zekerheden die er absoluut zijn !
Mooi man !
Ik heb een pracht van een dochter ❤
Lieve Mel, ik ben geraakt door je logje, het is zo menselijk, zo warm.
Op die manier hebben wij ook altijd omgegaan met onze kids, dat lukte niet altijd hoor…haha…maar ze hebben daardoor wel geleerd dat praten werkt en constructief is. Ook wij hebben altijd gedurfd kwetsbaar te zijn en toe te geven dat we ook fouten kunnen maken en dan krijg je respect terug!
Hoop dat je snel terug wat energie kan putten en dat je het wat rustig aan kan doen, ik stuur je alvast een knuffel! 😘
LikeGeliked door 1 persoon
We leren, hou oud we ook zijn, we blijven leren en het is mooi dat we zelfs van onze eigen kinderen kunnen leren.
De kerstvakantie gaat mij vast goed doen en hopelijk kun je mij die knuffel snel zelf geven ! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
😀😀
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooie, eerlijke log. Wees niet teleurgesteld in jezelf dat je gewoon ‘mens’ blijkt te zijn. En geen engel 😉 Ik vond dat je je lang groot hield met al die drukte van de afgelopen tijd. Logisch dat je ongemak degenen die het dichtst om je heen staan het eerste en het meeste treft….zij staan ten eerste vooraan als je tot ontploffing komt en ten tweede, ze staan daar omdat jullie van elkaar houden… Dan hoort dit er ook bij. En vaak versterkt het de band en verheldert het de zaken, zeker als je, zoals jullie, goed met elkaar kunt praten. Daarnaast, een rots mag, moet, ook wel even ruimte voor zichzelf hebben. Je kunt niet goed voor anderen zijn als je dat niet voor jezelf bent.
Geweldig dat je zo goed met je dochter praten kunt. En…dat zit in haar, maar ligt ook aan jou, je gezin en hoe jij het als ouder doet. Mag je ook best trots op zijn!
Liefs en ik hoop dat je iets meer ruimte voor jezelf hebt de komende tijd. Knuffel! ❤❤❤
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je mooie woorden..
je hebt gelijk.. dit is iets waar we allemaal trots op mogen zijn.
De kerstvakantie ga ik aan mijzelf spenderen, de dingen die ik wil doen en als ik weer met mijn kindjes ben, gaan we genieten van elkaar ! Want daar zijn we alle 3 aan toe.
Nogmaals bedankt lieve Gans.. je reactie doet mij goed <3<3
LikeGeliked door 1 persoon
Klinkt als een heel goed plan. Even lekker bijtanken ❤❤❤
LikeGeliked door 1 persoon
sow.. echt wel ! 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ooit eens geleerd, “als je naar iemand wijst met één vinger, dan wijs je tegelijkertijd met drie vingers naar jezelf”!
Probeer maar eens?
Blijft een moeilijk iets omdat je altijd je eigen lijden het meest voelt.
K N U F.
LikeGeliked door 2 people
dat zeg ik ook altijd tegen iemand die gelijk met het vingertje wijst 🙂
Kusje
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie dochter heb je! En goed dat jullie gewoon eerlijk tegen elkaar zeggen als het even wat minder goed loopt. Alles komt goed!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo is dat! Alles komt goed 😊
Bedankt voor je berichtje 😘😘
LikeLike
Pingback: Week #50 – dolle weekend | My journey..