Na een aantal weken van drukte, spanningen, hectiek, heel veel gesprekken en onbegrip, zat ik er zondag volledig doorheen.
Alles werd teveel, ik leek wel een vreemde in mijn eigen huis. Mijn huis die vrijwel continue bezet werd door niet alleen mij en mijn kinderen, maar ook anderen.
Ik hou van mensen die langskomen, begrijp mij niet verkeerd, ik vind het altijd gezellig even samen een bakkie te doen en bij te kletsen.
Maar het was nu een aaneengesloten reeks van weken waarin er altijd wel iemand was en ik begon duidelijk op mijn tenen te lopen, ik was moe.. uitgeput en zocht gewoon naar wat rust.

Kyra had mij al een aantal keren gevraagd wat er was, maar ik schudde mijn hoofd en zei dat er niets was.
“Echt wel, ik zie het toch! Mam, als er iets is moet je het zeggen he ?” 
“Ja schat, doe ik!” 
Maar ook Kyra had haar momenten, van opstandigheid, echt pubergedrag, haantjesgedrag bijna als ze met vrienden was en en heel soms een grote mond of een houding die ik niet uit kan staan.
Dus zondag botste het een aantal keer.. heen en weer gingen wat opmerkingen die gewoon niet gemaakt moeten worden en in de avond, toen iedereen weg was, heb ik haar eens even piekfijn uitgelegd dat ik niet gediend ben van haar grote mond.
Met de emotie duidelijk op haar gezicht, zei ze mij heel eerlijk
“Mam, jij maakt ook echt rot opmerkingen, dus dan blijf ik die ook maken.
Ik weet ook dat ik dat niet moet doen, maar jij ook niet!
En ik heb je al een aantal keer gevraagd wat er aan de hand is, maar dan zeg je elke keer niks, terwijl ik overduidelijk zie dat er wél iets is! Praat dan ook gewoon tegen mij..” 

Het praatte haar gedrag niet goed, maar ze had wel gelijk.
Ik verwacht van haar (zeker in deze tijd) dat ze met mij praat als er iets is, dat ze open is over de dingen die ze voelt omdat het momenteel gewoon heel veel is.
Maar zelf hou ik mijn mond, simpelweg omdat ik vind dat ik de rots moet zijn nu.
Ik ben de ouder, de persoon op wie ze terug kan vallen en op kan steunen nu.
Maar met de drukte van de laatste tijd, leek het wel alsof ik in een steeds kleiner hokje zat, met steeds minder bewegingsruimte en dan ga je als een gek om je heen slaan om meer ruimte te creëren.
En stom genoeg doe je dat altijd tegen de mensen die het dichtste bij je staan!
Het is nooit goed om je af te reageren op mensen om je heen, maar het lijkt wel mens-eigen om dat te doen.

Dus Maandag, toen we in de auto zaten met z´n tweeën, heb ik mijn verontschuldiging aangeboden aan haar. Heb ik haar uitgelegd dat ik gewoon moe ben, dat ik de drukte even teveel vond en dat er nog een aantal andere dingen spelen die mij bezig houden, waar ik niet uit kom en die veel energie van mijn opsnoepen.
“Het spijt mij ook Mam, ik gedraag mij ook echt stom soms. Dat wil ik niet, maar ik ben soms gewoon boos en dan reageer ik mij thuis af… sorry!” 
Alleen maar begrip en respect naar elkaar toe, luisterend naar elkaar en aangeven dat we meer met elkaar moeten praten als er iets is wat er begint te broeien.

Ik ben zo trots op mijn 14 jarige puberdochter !!
Ze is eerlijk, zegt mij als ik onredelijk ben (durft dit gelukkig te doen), ze praat met mij over alles, legt haar volledige vertrouwen in mij en gedraagt zich echt niet als een 14 jarige snotneus!
Ze is wijs, ze heeft veel meegemaakt en voor haar kiezen gekregen en als ik zie hoe ze met alles is omgegaan en hoe ze tot nu toe geworden is, kan ik alleen maar trots zijn.
Zij redt het wel.. zij kan alles aan.. zij kan alles bereiken wat ze maar wilt en het zijn juist zo´n gesprekken die mij doen inzien, dat geluk en liefde heel dicht bij ons liggen!

Na het mentor gesprek op school, groeide mijn respect naar Kyra toe alleen maar.
Ze geeft haar fouten zelf aan, werkt daar ook aan en ziet waar ze nog meer kan doen om vooruit te gaan.
Wederom in de auto zei ik haar hoe trots ik op haar was, dat ze het goed doet en dat ik alle vertrouwen in haar heb.
“Ik ben zelf ook wel trots op mijzelf eigenlijk :)”  

Dus tussen al die onzekerheden in, die je als tiener gewoon hebt, ziet ze zelf ook wel de zekerheden die er absoluut zijn !
Mooi man !

Ik heb een pracht van een dochter ❤