Deze week zag ik op Facebook ineens een filmpje verschijnen van een 9-jarig meisje die Nederland om hulp vroeg.
Haar 41-jarige moeder heeft een nierziekte en heeft dringend een nieuwe nier nodig.
Ze heeft al één keer eerder een donornier gehad, maar deze werd afgestoten waardoor ze het nu met maar één nier zieke nier moet doen.
4 keer per week moet ze naar het ziekenhuis voor een dialyse en voor de rest is ze gewoon ziek, zwak en gaat het helemaal niet goed met haar.

Het greep mij naar mijn keel.. een meisje van 9 die smeekt om hulp, omdat ze haar moeder niet wil zien sterven en ze “weer op vakantie wilt met mama”.
Toen ik het verhaal achter dit filmpje las, zag ik dat het zoeken naar een donornier voor haar vergelijkbaar is met het zoeken naar een speld in een hooiberg.
Ze heeft een bijzondere bloedgroep, O positief, met blijkbaar heel veel aparte waardes, (anti stoffen en dergelijke) wat een goede donor vinden heel lastig maakt.

Ik heb mij geen seconde bedacht en gelijk gereageerd op hun oproep.
Mijn bloedgroep is namelijk O positief.

Later op de avond vertelde ik Kyra over dit filmpje en dat ik direct contact had gelegd met betreffende vrouw.
Haar eerste reactie was:
“Ja, maar jij dan ?”
“Hoezo, ik dan ?”
“Wat doet dit met jou ? is het niet gevaarlijk ? Kun je wel met één nier?”

Hier had ik niet eens over na gedacht..
Als je een nier kunt doneren, dan kun je blijkbaar ook gewoon leven met één gezonde nier en ik gok dat er niet meer gevaren aan zo´n operatie zitten als een andere operatie.
“Dat zijn dingen die ik wel na ga vragen, laat ik eerst maar gewoon mijn bloed testen voordat we op de zaken vooruitlopen.” 

Ik snap haar reactie wel, zij wilt natuurlijk ook een gezonde moeder blijven houden.
Maar stel je eens voor:
Jouw moeder is zo ziek !
Zou jij dan niet ook willen dat mensen opstaan en zich laten testen ?
Zou jij dan niet alles willen proberen om die nier te vinden ?
Probeer je eens in hun schoenen te plaatsten…
Als ik genoeg heb aan één gezonde nier en ik zou een ander leven kunnen redden door mijn andere gezonde nier te doneren, dan doe ik dat.
Ongeacht of ik die persoon ken of niet.
Ze is niet minder mens omdat ze geen familie of vriend is van mij.
Zij is net zo veel mens als ieder ander.

Dus ik ben gaan bellen met het Leids Universitair Medisch Centrum, heb het een en ander geregeld voor Mike en ben vanmorgen om 9 uur vertrokken richting Leiden
Net voor half 12 was ik binnen en nadat ik mij ingeschreven had, werd ik verwezen naar de achtste verdieping. Daar heb ik mij netjes gemeld en mocht ik plaatsnemen in de wachtkamer..
die propvol zat !! 😮

Ik ging er van uit dat ik wel even moest wachten dus begon aan mijn broodje te peuzelen die ik mee had genomen, maar na een paar minuten werd mijn naam al geroepen.
Half kauwend stond ik op en liep ik heel snel naar de betreffende vrouw toe, want ik werd een beetje benauwd van alle boze blikken die ik kreeg (die mensen zaten er blijkbaar al wat langer..).
Betreffende arts vroeg hoe mijn reis geweest was en benadrukte nogmaals hoe geweldig ze het vond dat ik deze trip wilde maken. Ze legde mij uit waar ik naar toe moest om mijn bloed af te geven, gaf mij een blaadje in de handen en zei dat ik na de bloedafgifte klaar was en weer mocht gaan. Na een week of 3 kreeg ik een telefoontje met de uitslag.
Dat gesprek duurde niet langer dan 3 minuten en toen liep ik weer door diezelfde wachtkamer, met nog altijd dezelfde boos kijkende mensen, richting de liften.
Verdieping 2… bloedafname zoeken. Dat gebouw is echt fucking enorm, dus ik heb een arts bij de kladden gepakt en haar gevraagd waar ik naar toe moest.
Als ZIJ al moest nadenken, dan had ik het zelf nooit gevonden hahahaha.

Maar daar waren we dan
Ook hier ging het verrassend snel, ik heb misschien 10 minuutjes moeten wachten en toen werd mijn nummer al opgeroepen.
Één buisje bloed.. dat is alles wat ze nodig hadden.
Met dat buisje bloed kunnen ze gaan onderzoeken of ik een goede donor zou kunnen zijn voor Cindy.
Op dat moment bevatte ik pas wat ik daar deed..
ik kon zomaar een persoon helpen een langer leven te leiden, een normaal leven te leiden, een moeder nog een kans geven haar dochter te zien opgroeien en ze weer op vakantie kan gaan en kan genieten van haar leven, zonder ziek te zijn.
Daarvoor zat ik daar !
Ik heb even mijn ogen gesloten en gebedje gezegd..

Ik hoop oprecht dat ik je kan helpen ❤

Om 12:15 uur was ik alweer onderweg richting huis en over 3 weken krijg ik de uitslag en veel belangrijker nog:
krijgt Cindy te horen of ze misschien wel een donornier hebben gevonden.

Cross our fingers !!

Ben jij al donor ??

XmelX