Als ik zo kijk naar mijn wekelijkse bezigheden en de routine en het ritme waarin zich dat voortbeweegt, zou je bijna denken dat ik een sleur zit.
Sommige zouden het inderdaad doodsaai vinden, die dagelijkse en wekelijkse routine, maar ik vind het momenteel echt een verademing!

Uiteraard doe ik ook wel eens iets spontaan of impulsief, maar dat is de laatste maanden toch wel een stuk minder geworden.
Ik ben nog wel eens naar de film in mijn eentje gegaan, heel spontaan omdat ik daar ineens zin in had, maar voor de rest plan ik de dingen die ik doe eigenlijk alleen maar.
Ook niks mis mee als je het mij vraagt.

De weekenden dat ik alleen ben, waardeer ik die tijd steeds meer. Dan heb ik niet meer zo’n behoefte om ze vol te proppen met afspraken en dus zijn de afspraken die ik wél heb goed doordacht en daar heb ik ook enorm veel zin in.
Doen waar ik zin in heb dus, bewuste keuzes maken en vooral ook tijd voor mijzelf houden waarin ik veel lees, schrijf en ook met regelmaat een serie kijk.

Het voelt niet als een sleur, het voelt als een gecontroleerde routine, een ritme die ik prettig vind. Maar ik denk wel dat het verandert als de zon eindelijk gaat doorbreken, als we prettige temperaturen gaan krijgen.
Dan ben ik geneigd om de fiets te pakken en ergens heen te gaan, weer onder de mensen te komen, de buitenlucht op te snuiven en ontwaken uit die winterslaap.

Met andere woorden: ik ben wel klaar met die kou, van mij mogen de hoge temperaturen wel beginnen!

Vooralsnog schuil ik mij dan nog achter de ‘sleur van het dagelijkse leven van een alleenstaande moeder’ 😀
Maar wacht maar als die zomer komt.. dan gaan we weer knallen en komt de wilde Mel weer los!! 😀
(whahahahahaha, geloof je het zelf Mel 😛 )

Fijne Pasen alvast 😉

XmelX