Als je denkt dat ik een zwaar weekend had na de Snollebollekes en Voltage, dan heb je mijn week erna nog niet gehoord!
Kyra kwam op zondagavond thuis met behoorlijk veel last van haar lucht. Ze had bij haar vader iets gegeten wat haar gelijk op de lucht sloeg en pas na een dag legde ze de link dat er misschien wel iets in het eten had gezeten waar ze allergisch voor was: noten.
Op maandag is ze even langs de huisarts gegaan, zij hebben haar naar het ziekenhuis gestuurd en daar hebben ze van alles gecheckt maar konden ze hun vinger er niet echt op leggen. Het kon ook met hooikoorts te maken hebben in combinatie met eten waar noten in zaten. Dus ze kon naar huis en moest morgen even contact opnemen met haar eigen longarts.
Zo gezegd, zo gedaan. Dinsdag belde ze hem op en hij wilde haar toch graag zelf even zien. Mijn vader heeft haar opgehaald, want alleen op de scooter vonden we niet zo’n goed plan. Eenmaal daar werd haar zuurstof gecheckt en die zat op 87% 😮 . Haar longen zaten potdicht en haar longarts vond het onvoorstelbaar dat ze er nog zo “fris” bij zat.
Ze had een astma aanval en de noten schaafsels die ze gegeten had, had dit duidelijk verergerd. Door haar astma waar ze als jonger meisje vaker last van heeft gehad, kan ze heel goed met heel weinig zuurstof normaal doorgaan. Ze had niet eens in de gaten dat ze een astma aanval had
Ze werd gelijk verneveld, 3x elk half uur om te beginnen en aangezien dit nog wel even doorging kreeg ze het bericht dat ze de nacht daar moest blijven.

Ik ben natuurlijk direct naar het ziekenhuis gereden om bij haar te zijn en inmiddels moest ze elk uur verneveld worden en dat ook drie keer. Haar hartslag was door die medicatie torenhoog (rond de 160) en dat kon ze ook goed merken. Het vernevelen hielp wel, want ze kreeg veel beter lucht. Na die drie keer om het uur, moest ze drie keer om de drie uur vernevelen en de laatste keer zou dan om half 3 ’s nachts zijn.
Inmiddels was er al wat bezoek langs gekomen en hadden haar vader en ik geregeld dat hij bij haar zou blijven en ik Mike kon verzorgen.
Ik vond dit echt zo lastig.. ik wilde het liefste bij haar blijven. Mijn kind die in het ziekenhuis ligt, daar hoor ik gewoon bij te zijn. Maar dan moest ik van alles gaan regelen voor Mike en ondertussen had haar vader al met zijn werk kunnen regelen dat hij na aflossing van mij de ochtend erna, kon gaan werken.
Een beetje verscheurd ben ik met Mike naar huis gereden en het ventje zei in de auto:
“Ik snap je wel mamma, ik zou ook in het ziekenhuis willen blijven als ik jou was.”
De hele middag heeft hij in het ziekenhuis gezeten bij zijn zus, je hoorde hem amper, hij speelde wat op zijn telefoon maar je zag hem regelmatig kijken naar haar.. zo rustig zie je hem zelden, hij was danig onder de indruk en kon ook heel goed aan mij zien dat mij dit niet lekker zat. ❤

De volgende ochtend ben ik gelijk naar het ziekenhuis gegaan en heb ik hun vader afgelost. We hebben nog tot een uur of elf in het ziekenhuis gezeten toen de dokter het akkoord gaf dat ze naar huis mocht. Ze kreeg een schema mee met tijden waarop ze haar pompje moest gaan gebruiken de komende week en de eerste dag was dat elke drie uur, daarna elke 4 uur en zo werd het afgebouwd. Ik heb haar gelijk de rest van de week ziek gemeld van school, want ze moest rusten en als je elke 3 uur in de nacht gewekt wordt, ben je echt niet helder genoeg voor school.
Het vernevelen had echt wel zijn werk gedaan en ook de pufjes die ze nu zo regelmatig moest nemen, deden de rest van het werk. Ze voelde zich snel beter, maar lichamelijk merkte ze toch wel dat ze een flinke tik had gehad.

Dit was de eerste keer dat één van mijn kinderen een nacht in het ziekenhuis heeft moeten blijven en ik vond het doodeng. Het was niet levensbedreigend gelukkig (al kan het dat bij haar wel zo zijn!) maar dan nog vond ik het vreselijk. Op zo’n momenten voel je je machteloos als ouder en zou je willen dat je alles van ze af kan nemen.
Inmiddels gaat het echt weer een stuk beter. Ze heeft nog controle gehad en moet nog een week extra vier keer dag pufjes nemen omdat er nog een klein ruisje te horen was.
Ze gaat weer naar school, is weer aan het werk en begint haar energie ook weer terug te krijgen (die lag al vrij laag, dus dat was geen hoge standaard 😛 ).

De Turkse zeelucht zal ons alle drie heel goed doen, dus onze aankomende vakantie komt echt geen dag te vroeg!
We gaan 11 dagen genieten van de zon, de zee, het strand, het eten, de rust en vooral elkaar. Hopelijk komen we dan weer helemaal opgeladen en gezond weer terug 😀
Want ik ben er nu wel even klaar mee allemaal!

XmelX