Warr;or

Mijn dochter heeft al heel lang in haar hoofd dat ze een tatoeage wilt en als moeder kan ik dan alleen maar zeggen: “Dat doe je maar als je 18 bent of het huis uit bent.”
Dat zijn nou net van die dingen die ik toch liever tegen houd tot ze er wat beter over na heeft gedacht, want een tatoeage is voor altijd. Daarvan kun je niet zeggen dat je hem eigenlijk niet meer zo mooi vindt, want als hij eenmaal gezet is, krijg je hem er niet meer af.

Ik besteedde er ook geen aandacht aan als ze er over begon, tot ze net na haar examen weer zei, dat ze graag een tatoeage wilde, maar dan eentje met mij samen.
Mijn wenkbrauwen schoten omhoog en ik vroeg haar wat ze in gedachte had.
“Warrior mam! Het woord Warrior.”
“Verklaar je nader..”
“We hebben zoveel samen meegemaakt en elke keer hebben we samen gevochten en zijn we er weer sterker uitgekomen. In alles heb jij mij bijgestaan en geholpen en ik wil dat graag op mijn arm hebben staan. Warrior.. wij zijn Warriors!”
Nadat ik dit even op mij in had laten werken, kon ik alleen maar zeggen dat ik het een mooi idee vond en daarna liet ze mij een aantal foto’s zien.
“Ik wil de i in Warrior als ; hebben.. “
“Verklaar je nader..”
“; staat voor dat je altijd een reden hebt om door te gaan, het houdt niet op na de ; … het gaat door. Je gaat altijd door!”
En weer zoiets om over na te denken.. waar haalt ze het toch vandaan (internet waarschijnlijk). Ook dat vond ik wel een mooi idee, dus nadat ik er even over na had gedacht zei ik dat ik haar deze tatoeages cadeau zou doen als ze haar examen zou halen.
Ze begon al gelijk peentjes te zweten, want het idee dat ze een tatoeage moet laten zetten doet haar alleen al pijn bij de gedachte hahahahaha. Ze heeft een hele lage pijngrens.. maar dan echt heeeeul laag! 😛

Nadat ze dan eindelijk zover was om de stap te zetten (eigenlijk niet, maar ik wilde gewoon niet meer wachten) was het 3 September zover!

Met de zenuwen tot in haar tenen zijn we gegaan en nadat we eerst heerlijk lang gekletst hebben en hij Kyra echt heel rustig had gekregen, was het na anderhalf uur dan wel zo ver. Kyra wilde eerst en het is haar heel erg meegevallen. Alleen de laatste letter vond ze wat irritant maar voor de rest was er alleen maar een glimlach te zien. Daarna was ik aan de beurt en bij mij was hij ook heel snel klaar.

Het resultaat spreekt voor zich en wij zijn echt heel blij met deze tatoeage!! Elke dag als ik er naar kijk, voel ik hoe trots ik ben op mijn dochter en de geruststelling dat het met haar echt wel goed komt in deze moeilijke wereld.