Vier weken geleden vertelde je mij dat je “voorlopig” geen contact meer wilt. Ik ben uiteindelijk weggelopen van dat gesprek met een hoofd vol vragen en onbegrip. Hoe kan ik nou geen contact onderhouden met mijn vriendin??
Ik hoef het niet altijd eens te zijn met mijn vriendinnen, maar ik respecteer wel altijd hun beslissingen en dus heb ik deze ook gerespecteerd en heb ik mij al vier weken stil gehouden.

Tegen al mijn zinnen in.. dit gaat echt tegen alles wat in mij druist, in!
Het kost mij ook zo enorm veel energie, ik vlieg dan ook echt nog altijd heen en weer met mijn gevoel. Het ene moment begrijp ik er geen drol van en word ik boos, verdrietig, teleurgesteld. Het andere moment relativeer ik wat beter en ben ik er heel rustig onder.
Ik blijf echter nooit lang rustig (helaas), want het knaagt enorm en dat vreet echt aan mij.

Het is vooral het onbegrip hoe je een vriendin zo aan de kant kan zetten, volledig buiten spel houden. Ik hoor niks meer, weet niks meer en er wordt gedaan alsof ik niet besta en nooit bestaan heb. Verjaardagen gaan voorbij, prachtige momenten gaan voorbij, vreselijke situaties gaan voorbij en er komt gewoon niets.. Ik kan niet uitreiken naar je, ik kan je niet appen met mijn leuke, goede, slechte, verdrietige en grappige nieuwtjes 😦
Je hebt een hekel aan social media, maar ineens verschijnen te pas en onpas berichten.. maar aan mij ga je volledig voorbij.
Alsof ik er niet toe doe, alsof ik totaal niet belangrijk ben, alsof ik ineens uit je leven gewist ben en het prima is zo.

En hoe lang “voorlopig” nog gaat duren, dat weet geen mens.
Dit is toch akelig, om iemand op zo’n manier je leven uit te zetten? “Voorlopig”..
Ik zie nog altijd het nut er niet van in, ik begrijp er nog altijd niets van en ik weet ook niet hoe lang ik dit op deze manier nog trek.
Want als je een vriendin van mij bent, dan ben je een deel van mijn leven en daar zit nu een gat. Elke vriendin is anders, ieder heeft een eigen plekje en die is gewoon niet door een ander op te vullen.
Niet als het op deze manier gaat in ieder geval, want ik weet ook wel dat mensen komen en gaan. Maar het is vooral de manier waarop..

Daar kan ik mijn draai niet in vinden, dat is een gevoel die ik echt niet plaatsen kan en het is bovendien nog heel kwetsend ook. Het doet oprecht pijn… En ik hoop van harte dat jij zo’n pijn nooit zult voelen, want dit gevoel wens ik niemand toe.

XmelX