Ik begin langzaam toch echt Corona moe te worden.
Als je er met een helder hoofd en logische denkwijze naar kijkt, dan sta je toch soms echt voor raadsels. 
Toen ik bijvoorbeeld een aantal weken geleden hoorde dat mijn zoon weer naar school mocht voor lessen (dan wel maar twee keer per week, maar toch!) was ik blij! Simpelweg omdat ik het fijn vond dat hij weer onder de mensen kon komen, dat hij weer irl kon sparren met leraren en klasgenoten. Het binnen zitten is niet goed voor zijn emotionele vooruitgang, dat is nou eenmaal bij alle mensen zo. En zeker voor de kinderen, die moeten gewoon met hun leeftijdsgenoten kunnen zijn. Ik vind dat heel belangrijk ik ieder geval. 
Hoewel mijn zoon het prima vindt om thuis les te krijgen (het is een echt binnen-kind), ging hij toch met een kriebel in zijn buik weer naar school. Stiekem toch wel leuk om zijn klasgenoten en leraren weer te zien. 
Wat blijkt nou !!! (en serieus: mijn mond viel open van verbazing!)
Ze zitten met hun groep in de klas, samen met hun mentor en krijgen in dat lokaal ONLINE LES !!! 
Mij valt dus niks meer in… 
Ze moeten dus naar school gaan, om daar vervolgens online les te krijgen? 23 kinderen in een klas, met koptelefoons op en starend op hun laptop, terwijl de mentor ook in de klas zit en online les geeft aan andere leerlingen ???
Schei toch uit mensen!!! 
En dan krijg ik voor het weekend ineens een mail dat er een drietal leerlingen in klas vier zijn, die Corona blijken te hebben en aangezien leraren hier ook mee in aanraking zijn geweest (eindexamenklassen krijgen wel gewoon les), wordt de school 10 dagen gesloten. 
WAAROM??? Ze krijgen toch online les??? What the fuck?!?!

En zo heb je nog meer van die “maatregelen” die gewoon niet kloppen.. er worden appels met peren vergeleken en blijkbaar vinden ze dat in de regering heel normaal maar wij “normaal” denkende mensen hebben hier toch echt wel een andere mening over. Het klopt niet.. het heeft nooit geklopt. 
En ik begrijp echt wel dat vorig jaar toen het allemaal begon, regeringen niet goed wisten wat ze nu moesten doen. Dit was tenslotte niet een scenario die zich vaak voordoet. Maar blijkbaar hebben we in een jaar niet veel meer geleerd dan idiote conclusies trekken en maar wat doen. 

Ik kan er niet meer van maken, ik ben er klaar mee en wil gewoon weer kunnen doen wat ik wil. Ik ben niet iemand die extreem veel onderneemt, maar als je mij een jaar berooft van het spontaan naar een bioscoop kunnen gaan, of spontaan een terrasje doen of een hapje eten. Een avondje gezellig naar mijn vriendin gaan zonder op te klok te hoeven kijken, of met mijn moeder yoga doen op een donderdagavond; en dat we na dat jaar nog geen stap verder zijn omdat Nederland ineens niet meer weet hoe ze grootschalig moeten inenten en dus de economie maar gewoon stil blijven leggen, dan geloof ik er niet meer zo in en word ik heel kriebelig. 
Dit gaat economisch ook nog veel gevolgen hebben. Dat voelen we nu al, maar dat gaan we nog jaren voelen. Dit gaat nog een klapper geven en ik kijk dan ook niet uit naar de komende jaren. 

Waar ik wel naar uit kijk, is dat ik weer in een bioscoop kan zitten, op het terras kan zitten met een drankje en wat tapas. Dat ik weer de stad in kan lopen en een winkel ik kan gaan als er nieuwe schoenen gekocht moeten worden (want nee: ik koop niet online!!!). De normale dingen, het normale leven.. 
Ik snak er naar, want ik ben echt Corona moe!

XmelX