Het is schandalig hoe weinig ik schrijf, het spijt mij echt. Ik heb te horen gekregen dat ik wat rustiger aan moet doen.. met rennen, met activiteiten, gewoon met alles. Even aan mijzelf denken, wat rust in mijn hoofd en … Lees verder
Lieve Mel, 26 juni 2019. Vandaag ben je 42 jaar geworden. Normaal gesproken vier je je verjaardag nooit, maar dit jaar wilde je het eens anders doen en heb je wat vrienden uitgenodigd. Mensen die je graag om je heen … Lees verder
Een paar weken terug was ik weer een weekend in Purmerend. Mijn tweede huis staat daar en dat betekent dat we daar ook met regelmaat naar toe moeten gaan 🙂 Samen met Mike zijn we op een vrijdag vertrokken, terwijl … Lees verder
Afgelopen weekend was ik een weekend alleen. De kinderen waren een weekend bij hun vader en ik kon mijn ‘mamma-pak’ weer een aantal dagen aan de kapstok hangen. Moeder ben je natuurlijk altijd, maar ik heb de luxe dat ik … Lees verder
Hebben jullie het ook gelezen?? Mei is de internationale maand van de masturbatie! Hatseflats! Geen idee hoe ze erbij komen, wie het verzint ook, want je wordt maandelijks wel om de oren geslagen met een nieuwe “maand van iets”. Nu … Lees verder
Als je denkt dat ik een zwaar weekend had na de Snollebollekes en Voltage, dan heb je mijn week erna nog niet gehoord! Kyra kwam op zondagavond thuis met behoorlijk veel last van haar lucht. Ze had bij haar vader … Lees verder
Na de lange dag (en nacht) bij de Snollebollekes, ben ik de avond erna met mijn lieve vriendin op stap geweest. We zijn naar de Volt in Sittard gegaan voor een tribute aan Tom Petty door de band Voltage. Dave … Lees verder
23 maart was mijn laatste blog… jeetje wat lang geleden alweer!
Het is niet dat ik niet de tijd krijg of kan maken om te schrijven, maar mijn prioriteiten liggen momenteel even anders.
Ik maak de laatste tijd steeds meer tijd vrij in de avonden, zodat ik wat rust heb en kan afschakelen. Dan zit ik op de bank, scroll wat door mijn telefoon, lees een boek of klets wat met mijn kinderen of buurvrouw. Ik denk dan niet eens aan mijn blog of het schrijven van dingen die ik heb meegemaakt.
Het is niet dat ik niks meer mee maak, want ik heb wel genoeg om over te schrijven, maar heel eerlijk is de energie weg.
Niet alleen voor het schrijven, maar ook voor andere dingen. Ik ben bang dat ik mijzelf een beetje heb uitgeput, ook door het rennen en sporten en de doelen die ik mijzelf gesteld heb. Mijn lichaam gaf al langer aan dat ik misschien een tandje terug moest, door bepaalde ongemakken naar voren te laten komen. Gelukkig is mijn fysiotherapeute altijd blij als ze mij ziet (Dat zegt ze tenminste 😉 Ik ben in ieder geval echt wel blij als ik haar zie!) maar ook zij gaf aan dat ik misschien eens rustiger aan moest doen.
Zo koppig als ik ben, ben ik gewoon doorgegaan en daardoor zit ik nu dus met de consequenties.
Maagvliesontsteking en misschien wel maag- of galkolieken, een keelontsteking, kuiten die blokkeren als ik wil gaan rennen en een lijf die doodmoe is.
Van alles is dat vermoeide lichaam toch wel het ergste. Ik ben blij als ik na het werk thuis klaar ben met de afwas en het stofzuigen en gewoon kan gaan zitten. Het liefst sta ik dan ook niet meer op en dat is eigenlijk niet echt typerend voor mij.
Ik hoest de longen uit mijn lijf, ook daar heb ik normaal nooit last van en een vriendin van mij keek mij echt aan alsof ze het in Köln hoorde donderen:
“Enne Mel? Wat is dat dan? Ik heb jou nog nooit horen hoesten?? Dit is niks voor jou!”
Neej, dat klopt, dat is niks voor mij.
Maar als ik uit mijzelf niet een stapje terug doe, dan zorgt mijn lijf er duidelijk voor dat ik wel moet. De maagvliesontsteking alleen was nog niet erg genoeg, dus daar gooide ze dan gewoon een keelontsteking overheen met een nare, droge en pijnlijke hoest. Probeer dan maar eens te rennen.. dat lukt niet! Daar kwam ik achter toen ik zaterdag op weg ging en na anderhalve kilometer ben omgedraaid.
Ik vroeg mijzelf ook echt af wat ik in hemelsnaam aan het doen was en toen is het kwartje wel gevallen ja 
Ik luister nu en geef mijn lijf even wat rust (hoe lastig ik dat ook vind!) en doe een stap terug.
De vakantie die er aan zit te komen, komt echt op een perfect moment.
Mijn hemel, wat ben ik daar aan toe!
XmelX
En ineens zag ik je lopen…
(En nee, ik ga niet het liedje van Nielson en Miss Montreal zingen)
Ik sta stil voor het zebrapad om twee mensen over te laten steken en onze blikken kruisen elkaar.
Mijn eerste gedachte: ah nee toch
Net op de dag van de liefde moet ik jouw blik vangen, nadat ik je bijna een jaar niet meer gezien heb.
Samen met je nieuwe liefje steek je het zebrapad over en teveel gedachtes vliegen als bijen door mijn hoofd.
Je begon langzaam een geest te worden, die alleen nog maar zo nu en dan door mijn hoofd spookte en zolang ik je maar niet hoefde te zien, zou ook dit weg gaan.
Je hebt mij belogen, bespeeld, gemanipuleerd en mij zo ontzettend lang aan een lijntje gehouden. Jij bent de reden dat ik zo op mijzelf blijf, dat ik angst heb om überhaupt nog iemand dicht bij mij te laten komen.
Er is niet veel hart meer over, de rest is kapot geslagen, verbrijzeld en verscheurd.. en dat wat er nog is, hou ik dan maar liever voor mijzelf.
Dat heb ik grotendeels aan jou te danken.
En ineens zag ik je lopen..
en dan merk ik direct dat je zo diep geworteld zit in mij, dat ik bang ben dat er altijd een stronkje zal blijven zitten. Want de geest die je nog maar was, is binnen een halve dag weer tot leven gekomen.
Hier heb ik dus geen zin in. Hier ben ik helemaal klaar mee.
Er is maar één manier om jou uit mijn hoofd en lijf te krijgen.
En het wordt verdomme tijd dat ik door ga in plaats van om te blijven gaan met geesten uit het verleden.
Facing fears is the best way fo go forward!
XmelX
Al een tijdje prikt een bepaalde vrouw bij Fit4Free mijn netvlies. Niet alleen door de geweldige manier van rennen (ze rent echt alsof het haar totaal geen moeite kost! Daar kan ik alleen maar met bewondering naar kijken), maar ook … Lees verder
