“Goede” voornemens

Geplaatst op door

8

We kruipen weer langzaam naar het einde van het jaar toe.
Alhoewel het voor mij niet voelt alsof we gekropen hebben. Maar ik hoor het iedereen zeggen: “Wat gaat het snel hè! Het is alweer bijna 2020, er is alweer bijna een jaar voorbij!”
En het klopt, het gaat ook snel. Waarom is dat toch? Dat we het gevoel hebben dat de tijd zo snel gaat?
Enfin, daar wilde ik het nu eigenlijk niet over hebben, maar die vraag popte ineens in mijn hoofd 😛

Wat er wel nu weer ter sprake gaat komen, zijn de welbekende goede voornemens!
Elk jaar weer hoor ik mensen roepen over dingen die ze gaan aanpakken, andere manier van eten, gezonder worden, meer sporten, minder snoepen, meer aan jezelf denken, minder alcohol nuttigen, verzin het maar.. de gekste dingen komen voorbij.
En ik kan dan alleen met mijn hoofd schudden en met mijn ogen rollen.
Alsjeblieft zeg.. hou toch op!

Ik zat laatst met mijn zoon (elf jaar) in de auto en toen begon hij over goede voornemens. Dat had hij namelijk al een aantal keren voorbij horen komen en hij vond het toch maar een raar iets.
“Waarom zou je in het begin van een nieuw jaar dingen willen veranderen, die je nu ook al kan veranderen?”
Ja, dit is echt een zoon van mij! Zo trots op wat er soms uit zijn mond komt 😀
Maar het is precies dit waarom ik elke keer met mijn ogen draai en met mijn hoofd schud als ik dit mensen hoor zeggen: Waar wacht je op? Begin er nu gewoon aan! Als je echt dingen wilt veranderen, dan wacht je er niet mee maar dan ga je direct aan de slag.
Het roepen: “vanaf 1 januari ga ik dit echt anders doen!”  is het verschuiven van dingen die je graag anders ziet, maar waarvan je toch wel weet dat je ze niet vol gaat houden. Hou dan gewoon je mond!

Wil je afvallen? Laat die chocolade dan vanavond al staan!
Wil je minder alcohol drinken? Drink dat biertje dit weekend al niet meer!
Wil je meer tijd voor jezelf maken? Annuleer dan nu al een afspraak die niet noodzakelijk is en denk aan jezelf!

Zo simpel is het.

1 januari is niet heiligmakend.

1 januari is gewoon een woensdag.

En nu zeg eens: Heb jij goede voornemens ??? 😛

XmelX

This is me.

Geplaatst op door

4

Ken je dat?
Dat lichaam en geest totaal verschillende kanten op willen?
Je hoofd zegt het één en je lichaam vertelt je iets heel anders?

Voor het geval je dit wereldvreemd is, dan ben je een gezegend mens.
Maar ik gok dat de meeste wel weten hoe dit conflict voelt.
Verwarring.
Chaos.
Je compleet verdwaald voelen.
Emoties vliegen alle kanten op.
Het is werkelijke waar één grote warboel in de bovenkamer.

Het is iets waar ik al decennia mee loop.
Ja echt, zo lang al.
Ik heb nooit hulp gehad, nooit hulp gevraagd. Dat is mij niet geleerd geworden dus ik weet niet beter dan alles zelf gewoon op te lossen.
De laatste vier en een half jaar ben ik alleen geweest (en dat ben ik nog) en heb ik alle tijd genomen om mijzelf te leren kennen, aan mijzelf te werken en te groeien.
Ik heb grote stappen gemaakt, ik ben op mijn bek gegaan en kon weer een paar stappen terug doen, maar ik ben nooit gestopt met progressie te maken, want van opgeven is hier geen sprake.
Maar hoe hard ik nu ook vecht om vooruit te komen, ik loop tegen muren.
Muren die ik zelf nota bene gebouwd heb.. wederom omdat ik niet beter wist.
Die hebben mij altijd veilig gehouden, daar kon ik altijd achter schuilen en mij verbergen voor alles en iedereen.

Maar in die vier en een half jaar heb ik ook geleerd mijzelf te zíjn.
Het enige wat hier nog aan ontbreekt is het afbreken van die muren.
De bescherming die mij in bepaalde situaties helpt om ergens doorheen te komen, moeten plaats gaan maken voor de naakte confrontatie.
Zolang ik blijf schuilen, zal ik nooit volledig mijzelf kunnen zijn.
Maar ik weet niet hoe.
En dat weet ik al een tijd niet.
Dus is de enige oplossing is hulp vragen.
Voor een ander eenvoudig en een opluchting.
Voor mij?
Een gevecht, een meters hoge drempel en ik voel angst.
Een gevoel dat ik niet snel heb, maar de laatste tijd voel ik wel meer wat ik normaal niet voel.
Dus het is tijd.
Tijd om die drempel te beklimmen en aan de bel te trekken.

De stap is gezet.. ik heb hulp gevraagd.
Opluchting?
Nee.. nog altijd verwarring, chaos, angst.
De weg is nog lang gok ik, maar ik heb alle tijd.
Geen idee hoe dit proces gaat lopen, misschien ventileer ik het wel via mijn blog.
Misschien helemaal niet.
Ik weet het niet.

Het is in ieder geval wel een geruststelling dat ik ergens mijn ei kwijt kan, zonder veroordeeld te worden.
Het zou wel eens heel persoonlijk kunnen gaan worden…

Xmelx

Ik ben er niet helemaal bij..

Geplaatst op door

10

Ken je dat ?
Dat je met je hoofd er totaal niet bij bent en dan de domste dingen doet?
Bestek in de ijskast leggen.
Afstandsbediening mee naar boven nemen, nadat je de tv hebt uitgezet.
Simpelweg dingen op de verkeerde plekken terug leggen, zodat je het daarna bijna niet meer kan vinden.

Ik loop echt met mijn kop in mijn kont!

Druk op het werk, hou het daar maar op 😉 (in other words: don’t ask!)

Over twee weken ga ik op vakantie en echt… Ik ben er aan toe!!
Even ontspannen, even met mijn vriendinnetje wat welverdiende quality time.
Kletsen, lachen, spelletjes doen, zonnen, lezen.. rusten.
Het wordt wel even wennen aangezien dit mijn eerste vakantie wordt zonder de kinderen. Normaal ben ik altijd alert waar mijn kinderen uithangen, nu hoef ik ineens nergens op te letten, want Maaike hoef ik niet in de gaten te houden (tenminste.. daar ga ik maar even van uit 😛 )
Ergens voelt het heel egoïstisch..
Maar ik heb dit echt nodig.
En ik heb er ook echt hard voor gewerkt.
Dus ik mag dit.
Ik verdien dit.
Ja toch!?
Bevestig het even alsjeblieft, want ik heb er toch wel moeite mee..

XmelX