Je moet nooit denken: “Had ik toen maar…” of “Wist ik toen maar…” want dan word je zo in je gedachten gezogen, dat het bijna onmogelijk lijkt om eruit te komen.

Want daar lijkt het gras altijd groener. Natuurlijk had ons leven er heel anders uitgezien als we op voorhand dingen wisten, maar hadden we dan ook de lessen geleerd die we nodig hebben gehad om te komen en te worden waar en wie we nu zijn!? Het zijn niet altijd fijne lessen (meestal niet overigens) maar ze zijn wel noodzakelijk.

Realisatie, erkenning, begrip en berusting stromen hieruit voort.

En toch.. is het soms zo fijn om je een voorstelling te maken hoe je leven er dan misschien uit had gezien..

Als je op dat ene moment die ene vraag had gesteld

Als je tijdens dat ene gesprek even verder had gekeken dan je neus lang was

Als je in die periode van onzekerheid toch uit je comfort zone gestapt was

Wat had mijn leven er dan anders uitgezien

In gedachte zelfs zó anders, dat ik graag (tegen beter weten in) nog even in die gedachten blijf hangen.

XMelX