23 maart was mijn laatste blog… jeetje wat lang geleden alweer!
Het is niet dat ik niet de tijd krijg of kan maken om te schrijven, maar mijn prioriteiten liggen momenteel even anders.
Ik maak de laatste tijd steeds meer tijd vrij in de avonden, zodat ik wat rust heb en kan afschakelen. Dan zit ik op de bank, scroll wat door mijn telefoon, lees een boek of klets wat met mijn kinderen of buurvrouw. Ik denk dan niet eens aan mijn blog of het schrijven van dingen die ik heb meegemaakt.
Het is niet dat ik niks meer mee maak, want ik heb wel genoeg om over te schrijven, maar heel eerlijk is de energie weg.
Niet alleen voor het schrijven, maar ook voor andere dingen. Ik ben bang dat ik mijzelf een beetje heb uitgeput, ook door het rennen en sporten en de doelen die ik mijzelf gesteld heb. Mijn lichaam gaf al langer aan dat ik misschien een tandje terug moest, door bepaalde ongemakken naar voren te laten komen. Gelukkig is mijn fysiotherapeute altijd blij als ze mij ziet (Dat zegt ze tenminste 😉 Ik ben in ieder geval echt wel blij als ik haar zie!) maar ook zij gaf aan dat ik misschien eens rustiger aan moest doen.
Zo koppig als ik ben, ben ik gewoon doorgegaan en daardoor zit ik nu dus met de consequenties.
Maagvliesontsteking en misschien wel maag- of galkolieken, een keelontsteking, kuiten die blokkeren als ik wil gaan rennen en een lijf die doodmoe is.
Van alles is dat vermoeide lichaam toch wel het ergste. Ik ben blij als ik na het werk thuis klaar ben met de afwas en het stofzuigen en gewoon kan gaan zitten. Het liefst sta ik dan ook niet meer op en dat is eigenlijk niet echt typerend voor mij.
Ik hoest de longen uit mijn lijf, ook daar heb ik normaal nooit last van en een vriendin van mij keek mij echt aan alsof ze het in Köln hoorde donderen:
“Enne Mel? Wat is dat dan? Ik heb jou nog nooit horen hoesten?? Dit is niks voor jou!”
Neej, dat klopt, dat is niks voor mij.
Maar als ik uit mijzelf niet een stapje terug doe, dan zorgt mijn lijf er duidelijk voor dat ik wel moet. De maagvliesontsteking alleen was nog niet erg genoeg, dus daar gooide ze dan gewoon een keelontsteking overheen met een nare, droge en pijnlijke hoest. Probeer dan maar eens te rennen.. dat lukt niet! Daar kwam ik achter toen ik zaterdag op weg ging en na anderhalve kilometer ben omgedraaid.
Ik vroeg mijzelf ook echt af wat ik in hemelsnaam aan het doen was en toen is het kwartje wel gevallen ja 
Ik luister nu en geef mijn lijf even wat rust (hoe lastig ik dat ook vind!) en doe een stap terug.
De vakantie die er aan zit te komen, komt echt op een perfect moment.
Mijn hemel, wat ben ik daar aan toe!
XmelX
